ομ

ὀμ (Α)

(αιολ. τ.) (πρόθεση) ανά.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αιολ. τ. τής πρόθεσης ἀνά προ τών χειλικών συμφώνων (πρβλ. αιολ. ὀμμένω αντί ἀναμένω): ἀνά > ἀν (με αποκοπή) > ὀν (με κώφωση) > ὀμ- (με αφομοίωση)].